Τι είναι το A-test και τι πληροφορίες μπορεί να δώσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;

To A-test είναι μια παλαιότερη εξέταση διαλογής (screening test), που πλέον έχει αντικατασταθεί από την αυχενική διαφάνεια και τις βιοχημικές μελέτες του Α΄ τριμήνου. Η αυχενική διαφάνεια, η οποία γίνεται σε μικρότερη ηλικία κύησης και έχει μεγαλύτερο ποσοστό ανίχνευσης, πλεονεκτεί ως διαγνωστική εξέταση σε σχέση με το Α-test. Ωστόσο, και το Α-test παρέχει πλήθος πολύτιμων πληροφοριών σχετικά με την υγεία του εμβρύου και τις πιθανότητες που αυτό παρουσιάζει να πάσχει από κάποια ανωμαλία.

Πότε γίνεται;

 Στην περίπτωση που μία έγκυος δεν έχει κάνει τον έλεγχο του Α΄ τριμήνου (δηλαδή την αυχενική διαφάνεια και τις βιοχημικές μελέτες) έχει τη δυνατότητα να κάνει το A-test. Το Α-test γίνεται στο Β' τρίμηνο της εγκυμοσύνης μεταξύ της 15ης και της 20ής εβδομάδας. Ιδανικά, θα πρέπει να γίνεται από την 16η έως την 18η εβδομάδα της κύησης. Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να ζητηθεί από το θεράποντα ιατρό να γίνει το A-test σαν συμπληρωματική εξέταση (έστω κι αν έχει προηγηθεί η αυχενική διαφάνεια), εφόσον κρίνει ότι είναι αυτό είναι απαραίτητο για το ιστορικό της εγκύου.

Τι μελετάται και πως γίνεται η εξέταση;

Η εξέταση του Α-test περιλαμβάνει:

1. Ένα απλό υπερηχογράφημα ανάπτυξης του εμβρύου, κατά το οποίο γίνεται και προσδιορισμός της ηλικίας της εγκυμοσύνης (με βάση την αμφιβρεγματική διάμετρο της κεφαλής του εμβρύου, BPD).
2. Βιοχημικές μελέτες στο αίμα της μητέρας για τον προσδιορισμό των επιπέδων της β-χοριακής γοναδοτροπίνης (b-HCG), της α-φετοπρωτεϊνης (AFP) και της ασύζευκτης οιστριόλης (uE3).

Τα επίπεδα των b-HCH, AFP, uE3 και η ηλικία της εγκυμοσύνης σε συνδυασμό με το ιστορικό της μητέρας (ηλικία, σωματικό βάρος, διαβήτης, φυλή) θα συνυπολογιστούν από ένα ειδικό πρόγραμμα, από το οποίο θα προκύψει η στατιστική πιθανότητα που έχει το έμβρυο στο Β' τρίμηνο της εγκυμοσύνης για το σύνδρομο Down (τρισωμία 21) ή άλλες χρωμοσωματικές ανωμαλίες, όπως είναι η τρισωμία 18 (σύνδρομο Edwards) και η τρισωμία 13 (σύνδρομο Patau).

Πότε θεωρείται, ότι τα αποτελέσματα είναι θετικά ή αρνητικά για περαιτέρω έλεγχο;

Με βάση τη στατιστική πιθανότητα που προκύπτει από το Α-test, γίνεται ενημέρωση και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων από τον εξειδικευμένο ιατρό προς τους γονείς και το θεράποντα ιατρό τους. Το αποτέλεσμα που μας δίνει το test δείχνει, αν υπάρχει αυξημένη ή ελαττωμένη πιθανότητα στο έμβρυο για τις τρισωμίες 21, 18 και 13, έτσι ώστε να προσφερθεί ή όχι η επιλογή ενός επεμβατικού διαγνωστικού ελέγχου (αμνιοπαρακέντηση), για να μελετηθούν τα χρωμοσώματα του εμβρύου.

Όταν η στατιστική πιθανότητα για κάποια από τις παραπάνω τρισωμίες είναι πάνω από 1/350 (π.χ. 1/250), τότε η εξέταση "διαλέγει" να προσφερθεί στους γονείς μια επεμβατική διαγνωστική μέθοδος. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα, ότι το έμβρυο είναι πάσχον, αλλά ότι προσφέρεται στο ζευγάρι η επιλογή του επεμβατικού διαγνωστικού ελέγχου, για να βεβαιωθούν ότι τα χρωμοσώματα του εμβρύου είναι φυσιολογικά.

Όταν το αποτέλεσμα είναι κάτω από 1/350 (π.χ. 1/500), τότε η εξέταση δε “διαλέγει” να προσφερθεί στους γονείς περαιτέρω διερεύνηση μέσω επεμβατικής διαγνωστικής μεθόδου. Αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα για μια χρωμοσωματική ανωμαλία.

Οι γονείς, εφόσον ενημερωθούν για την πιθανότητα που έχει το έμβρυο για σύνδρομο Down, αλλά και την πιθανότητα για αποβολή που ενέχει η οποιαδήποτε επεμβατική διαδικασία, θα αποφασίσουν υπέρ ή κατά του επεμβατικού διαγνωστικού ελέγχου.

Ο επεμβατικός διαγνωστικός έλεγχος που προσφέρεται στο Β' τρίμηνο είναι η αμνιοπαρακέντηση. Ακόμη και αν οι γονείς αποφασίσουν να μην προχωρήσουν σε περαιτέρω επεμβατικό έλεγχο, συστήνεται να κάνουν το υπερηχογράφημα του B' τριμήνου (αναλυτικό υπερηχογράφημα).

Με τις πληροφορίες που παρέχονται και από το αναλυτικό υπερηχογράφημα μπορεί να υπάρχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης του εμβρύου, έτσι ώστε οι γονείς να αποφασίσουν να προβούν ή όχι στην αμνιοπαρακέντηση λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Φαγούρα στα γυναικεία γεννητικά όργανα: Οι 7 πιθανές αιτίες

Η φαγούρα στα γεννητικά όργανα είναι ένα εξαιρετικά δυσάρεστο σύμπτωμα, ειδικότερα όταν εμφανίζεται σε ανύποπτο χρόνο, για παράδειγμα όταν βρισκόμαστε σε κάποιο δημόσιο χώρο ή στο χώρο εργασίας μας.

Η φαγούρα στα γυναικεία γεννητικά όργανα είναι μια συχνή ενόχληση που μπορεί να οφείλεται είτε σε κάτι πολύ απλό, όπως μια μεταβολή στα επίπεδα των ορμονών είτε σε κάποια λοίμωξη.

Δείτε ποιες είναι οι 7 συνηθέστερες αιτίες της φαγούρας στα γυναικεία γεννητικά όργανα:

1. Βακτηριακή κολπίτιδα

Είναι η συνηθέστερη αιτία της φαγούρας. Οφείλεται σε μεταβολή του pH του κόλπου και ανισορροπία στα επίπεδα των βακτηρίων που ζουν φυσιολογικά στα γυναικεία γεννητικά όργανα. Τα κολπικά υγρά στην περίπτωση βακτηριακής κολπίτιδας είναι αρκετά αραιά και δύσοσμα.

2. Κολπική μυκητίαση

Όπως και στην περίπτωση βακτηριακής κολπίτιδας, η κολπική μυκητίαση μπορεί να είναι αποτέλεσμα μεταβολής στο pH του κόλπου. Μπορεί να συμβεί χωρίς προφανή αιτία ή να είναι επακόλουθο της χρήσης αντιβιοτικών, της σεξουαλικής επαφής ή αλλαγής στις διατροφικές συνήθειες. Πέραν της φαγούρας, τυπικό σύμπτωμα της κολπικής μυκητίασης είναι η παραγωγή πηχτών, λευκών κολπικών υγρών.

3. Δερματίτιδα εξ επαφής

Ο ερεθισμός του δέρματος των γυναικείων γεννητικών οργάνων οφείλεται σε αλλεργική αντίδραση σε κάποιο προϊόν, όπως αρώματα ή πρόσθετα που βρίσκονται σε σαπούνια, μαλακτικά, προφυλακτικά ή λιπαντικά. Συνήθη συνοδά συμπτώματα σε περίπτωση δερματίτιδας εξ επαφής είναι το κοκκίνισμα και το οίδημα (πρήξιμο) στο δέρμα. Δεν αποκλείεται η δερματίτιδα εξ επαφής να είναι αποτέλεσμα της αποτρίχωσης των γεννητικών οργάνων με ξυραφάκι.

4. Έκζεμα ή ψωρίαση

Συγγενείς δερματοπάθειες όπως το έκζεμα και η ψωρίαση μπορεί να συνοδεύονται από φαγούρα και κοκκίνισμα στα γεννητικά όργανα. Το έκζεμα και η ψωρίαση συνοδεύονται από την εμφάνιση φολίδων ή εξανθημάτων στο δέρμα.

5. Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα

Αρκετά ΣΜΝ εκδηλώνονται με βασικό σύμπτωμα τη φαγούρα. Τα κυριότερα από αυτά είναι τα χλαμύδια, ο έρπης, η τριχομονίαση (τριχομονάδωση) και η γονόρροια. Στις γυναίκες που δεν κάνουν αποτρίχωση στην ευαίσθητη περιοχή, μία ακόμη πιθανή αιτία είναι οι ψείρες των τριχών της ήβης. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η φαγούρα συνήθως εξελίσσεται σε τσούξιμο και πόνο. Συνήθη συνοδά συμπτώματα των ΣΜΝ, αναλόγως βέβαια με το είδος της λοίμωξης, είναι οι ενοχλήσεις κατά την ενούρηση, η έκκριση δύσοσμων κολπικών υγρών, οι πληγές/τα εξανθήματα στα γεννητικά όργανα και ο πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

6. Σκληροατροφικός λειχήνας (Lichen Sclerosus)

Πρόκειται για αρκετά σοβαρή πάθηση που εκδηλώνεται με την εμφάνιση λευκών κηλίδων επάνω στην επιδερμίδα των γεννητικών οργάνων. Η ορμονική λειτουργία ή η υπερδιέγερση του ανοσοποιητικού είναι δύο πιθανές αιτίες της εμφάνισης του σκληροατροφικού λειχήνα.

7. Ορμόνες

 Οποιαδήποτε μεταβολή ή διακύμανση στα επίπεδα των ορμονών (λόγω περιόδου, εγκυμοσύνης, εμμηνόπαυσης ή λήψης αντισυλληπτικών χαπιών) μπορεί να συνοδεύεται από τη φαγούρα στα γεννητικά όργανα. Η ξηρότητα του κόλπου είναι μια τυπική ένδειξη ότι οι ορμόνες ευθύνονται για την ενόχληση.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.