Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Με τον ξενόγλωσσο όρο “check up” εννοούμε αυτό που εκφράζει καλύτερα ο ευρύτερος ελληνικός όρος “προσυμπτωματικός έλεγχος”. Δηλαδή την αναζήτηση της υπάρξεως κάποιας διαταραχής στην υγεία μας προτού αυτή εκδηλωθεί.

Με το γενικό check up μπορούμε να έχουμε μια καλή εικόνα της κατάστασης της υγείας μας. Ωστόσο είναι κάτι που παραλείπουμε, αν και όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να διαγνωστεί ένα πρόβλημα υγείας έγκαιρα.

Ένα γενικό check up περιλαμβάνει τις εξής εξετάσεις:

Γενική εξέταση αίματος, με την οποία προσδιορίζονται

1.    Ο αιματοκρίτης και η αιμοσφαιρίνη για τον έλεγχο της αναιμίας.

2.    Ο αριθμός και ο τύπος των λευκών αιμοσφαιρίων για τον έλεγχο των λοιμώξεων από μικρόβια και ιούς.

3.     Ο αριθμός των αιμοπεταλίων για τον έλεγχο της πηκτικότητας του αίματος.

Βιοχημικές εξετάσεις, με τις οποίες προσδιορίζονται

1.  Το σάκχαρο για την πρόληψη του σακχαρώδους διαβήτη και την παρακολούθηση της νόσου σε διαβητικούς ασθενείς.

2.    Η ουρία και η κρεατινίνη για τον έλεγχο της λειτουργίας των νεφρών.

3. Η χοληστερίνη, τα τριγλυκερίδια, η HDL και η LDL για την πρόληψη της αρτηριοσκλήρωσης.

4.   Οι τρανσαμινάσες (SGOT, SGPT), η αλκαλική φωσφατάση (ALP) και η γ-GT για τον έλεγχο της λειτουργίας του ήπατος.

Γενική εξέταση ούρων: Η εξέταση με την οποία προσδιορίζεται αδρά η λειτουργική κατάσταση των νεφρών καθώς και η ύπαρξη ουρολοίμωξης ή κυστίτιδας.

Στο εργαστήριο μας μπορείτε να βρείτε αρκετά προνομιακές τιμές και να συζητήσουμε περαιτέρω για την κατάσταση της υγείας σας. 

Μην το αφήνεται για αύριο, πρόκειται για την ζωή σας !

ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΥΡΩΝ 24ΩΡΟΥ

Τι είναι η συλλογή ούρων 24ώρου;

Είναι μία εργαστηριακή εξέταση που γίνεται σε δείγμα ούρων, το οποίο συλλέγεται για ένα 24ωρο. Χρησιμοποιείται για την εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας. Τα ούρα αποτελούνται από νερό και διαλυμένα συστατικά, όπως νάτριο, κάλιο, ουρία, κρεατινίνη και άλλες χημικές ενώσεις. Μη φυσιολογικές συγκεντρώσεις αυτών των ουσιών, σε ένα δείγμα ούρων 24ώρου, μπορεί να αποτελούν ένδειξη μιας συγκεκριμένης νόσου ή πάθησης. 

Τα ούρα 24ώρου χρησιμοποιούνται για την ποσοτική μέτρηση διαφόρων ουσιών  π.χ. ορμονών, μεταβολιτών, δεικτών οστεοπόρωσης, καρκινικών δεικτών, φαρμάκων κ.α. Ο θεράπων ιατρός με βάση το ιστορικό θα είναι ο αρμόδιος που θα ζητήσει ακριβώς ποια εξέταση θα πραγματοποιηθεί στα ούρα 24ώρου.  

Πότε γίνεται η εξέταση;

Υπάρχουν πολλές παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα νεφρά. Η βλάβη αυτή μπορεί να είναι παροδική ή μόνιμη. Επίσης, μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Η συλλογή ούρων 24ώρου θα βοηθήσει τον γιατρό σας να εκτιμήσει τη βαρύτητα και, σε κάποιες περιπτώσεις, θα δώσει πληροφορίες για την πρόγνωση της βλάβης. Καταστάσεις και παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα νεφρά και στις οποίες μπορεί να χρειαστεί η εξέταση ούρων 24ώρου είναι:

• Η διαβητική νεφροπάθεια. Είναι αποτέλεσμα του διαβήτη, ο οποίος ύστερα από πολλά χρόνια και κακή ρύθμιση μπορεί να κάνει μόνιμη βλάβη στα νεφρά.
• Υπέρταση. Η υψηλή αρτηριακή πίεση, η οποία δεν ρυθμίζεται, μπορεί με τα χρόνια να προξενήσει μόνιμη βλάβη στα νεφρά.
• Λύκος. Είναι μία αυτοάνοση ασθένεια, η οποία εκτός από τα νεφρά προσβάλλει το δέρμα, τις αρθρώσεις και το νευρικό σύστημα.
• Οι συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού (με συμμετοχή των νεφρών).
• Η χρόνια απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος.
• Το νεφρωσικό σύνδρομο. Είναι μία κατάσταση που έχει πολλές αιτίες. Χαρακτηρίζεται από πρωτεΐνη στα ούρα, υψηλή χοληστερίνη και οίδημα των ιστών.
• Πολυκυστική νόσος των νεφρών. Είναι μία γενετική διαταραχή, όπου στα νεφρά αναπτύσσονται πολλές κύστεις γεμάτες με υγρό.
• Κυστίνωση. Είναι κληρονομική νόσος των νεφρών, όπου μία πρωτεΐνη συσσωρεύεται στα νεφρό και προκαλεί βλάβη.

Οι παραπάνω παθήσεις είναι ενδεικτικές, αλλά μπορεί να υπάρχουν και άλλοι λόγοι που θα οδηγήσουν τον γιατρό να σας ζητήσει συλλογή ούρων 24ώρου.

Ποια είναι η προετοιμασία για την εξέταση;

Ο γιατρός θα σας εξηγήσει την διαδικασία και θα έχετε την ευκαιρία να του εκθέσετε τις απορίες σας. Σε ειδικές περιπτώσεις, ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει ειδική προετοιμασία ή κάποιου είδους νηστεία ή να σταματήσετε κάποιο από τα φάρμακα που μπορεί να παίρνετε.  Γενικά, πρέπει να γνωρίζετε:

Θα πρέπει να προμηθευτείτε ένα μεγάλο δοχείο από το φαρμακείο (ειδικό για συλλογή ούρων 24h), στο οποίο θα αποθηκεύετε τα ούρα. Επίσης, ένα μικρότερο πχ ένα λεκανάκι, στο οποίο θα ουρείτε, και στη συνέχεια θα μεταφέρετε με προσοχή τα ούρα στο μεγάλο δοχείο με την βοήθεια ενδεχομένως ενός χωνιού. Είναι σημαντικό για όλες τις εξετάσεις να μην χαθεί καμία ποσότητα ούρων. Ανάμεσα στις ουρήσεις το μεγάλο δοχείο θα πρέπει να φυλάσσεται σε δροσερό μέρος το χειμώνα και στο ψυγείο το καλοκαίρι ενώ το μικρότερο θα πρέπει να πλένεται με άφθονο χλιαρό νερό και να στεγνώνεται πολύ καλά μετά την κάθε ούρηση.

  

Η συλλογή καλό είναι να ξεκινήσει το πρωί κι αν είναι εφικτό να επιλέξτε ένα 24ωρο κατά το οποίο θα είστε το σπίτι, ώστε να μη χρειάζεται να μεταφέρετε τα ούρα. Ο κανόνας είναι απλός, τα πρώτα πρωινά ουρά απ’ όταν αποφασίζουμε να συλλέξουμε τα ούρα 24ώρου τα πετάμε, όλα τα επόμενα μέχρι την επόμενη ημέρα την ίδια ώρα που πετάξαμε τα πρώτα ούρα τα μαζεύουμε στο μεγάλο δοχείο. Σε περίπτωση που καταλάβουμε ότι τα ούρα που θα κάνουμε είναι πολλά και δεν θα χωρέσουν στο δοχείο που αγοράσαμε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα πλαστικό μπουκάλι νερού το οποίο φυσικά θα έχουμε αδειάσει και στεγνώσει πολύ καλά. Κι αυτό το δοχείο πρέπει να μπει στο ψυγείο και φυσικά να μεταφερθεί το μικροβιολογικό ιατρείο.

Για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι αποφασίζουμε να κάνουμε την συλλογή Κυριακή ώστε τη Δευτέρα να πάμε τα ούρα 24 ώρου στο μικροβιολογικό ιατρείο για επεξεργασία. Την Κυριακή το πρωί που θα σηκωθούμε, ας υποθέσουμε 8:00 το πρωί, πηγαίνουμε τουαλέτα και τα ούρα αυτά δεν τα κρατάμε σημειώνουμε όμως την ώρα ακριβώς ( 8:00, 8:05, 8:10…)  ώστε να ορίσουμε το 24ώρο. Από εκείνη την ώρα και μέχρι την επόμενη μέρα, δλδ την Δευτέρα στο παράδειγμά μας, την ίδια ώρα που είχαμε σημειώσει ότι πετάξαμε τα πρώτα πρωινά ούρα της Κυριακής όλα τα ούρα που θα κάνουμε πρέπει να μαζευτούν στο μεγάλο δοχείο.

Παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το αποτέλεσμα της εξέτασης:

• Να ξεχάσετε να συλλέξετε κάποια από τα ούρα σας.
• Να συλλέξετε ούρα πέραν του 24ώρου.
• Να υπάρχει απώλεια ούρων από κάποια διαρροή του δοχείου συλλογής.
• Η μη φύλαξη του δείγματος σε δροσερό μέρος / ψυγείο.
• Το οξύ άγχος.
• Η έντονη σωματική άσκηση.

Ποια είναι τα αποτελέσματα της εξέτασης;

Η φυσιολογική ποσότητα που παράγει ένας ενήλικας ανά 24ωρο είναι περίπου 800 έως 2000ml ανά ημέρα (με πρόσληψη υγρών περίπου 2 λίτρα ανά ημέρα). Οι φυσιολογικές τιμές για κάθε ουσία που θα μετρηθεί μπορεί να έχουν μικρές διαφορές ανά εργαστήριο. Σε περίπτωση όπου οι τιμές είναι παθολογικές, θα συζητήσετε με τον γιατρό σας για πρόσθετες οδηγίες ή θεραπευτικές επιλογές.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Ονυχομυκητίαση

Ορισμός

Ο όρος “ονυχομυκητίαση” περιγράφει την προσβολή των νυχιών από κάθε είδους μύκητα και αποτελεί ένα πολύ συχνό πρόβλημα τόσο των χεριών όσο και των ποδιών. Η μυκητίαση των νυχιών προκαλείται από μη ορατό παράσιτο – μύκητα που επιτίθεται και τρέφεται με κερατίνη, η οποία είναι η κυρίαρχη πρωτεΐνη των νυχιών. Η ονυχομυκητίαση δεν είναι ένα απλό αισθητικό πρόβλημα.

Η μόλυνση αρχίζει συνήθως με αλλαγές στο χρώμα των νυχιών, (άσπρο, πράσινο, κίτρινο, καφέ ή μαύρο). Ο μύκητας εξαπλώνεται πιο βαθιά, δημιουργεί διαταραχές στην υφή, την ανθεκτικότητα, το πάχος και την ποιότητα του νυχιού νυχιών (λόγω συσσώρρευσης σαθρού υλικού κάτω απ τα νύχια). Στα τελικά στάδια το καταστρέφει ή το αποκολλά από την ονυχιαία πλάκα. Γι΄αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί και στα υπόλοιπα νύχια, ενώ η καθολική προσβολή των νυχιών απαντάται σε εξαιρετικά παραμελημένες περιπτώσεις.

Όσο καλύτερα φροντίζει κανείς  για τη  σωστή υγιεινή των νυχιών και όσο πιο γρήγορα ξεκινήσει κάποιος τη θεραπεία, μην προσπαθώντας να το αντιμετωπίσει μόνος του, τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγεί απ το βασανιστικό αυτό πρόβλημα.

 Είδη μυκητίασης

Οι μύκητες δημιουργούν 4 κλινικές εικόνες στα νύχια:

•  Περιφερική ονυχομυκητίαση: είναι η πιο συνηθισμένη και οφείλεται κυρίως στα δερματόφυτα. Η προσβολή ξεκινά από το ελεύθερο άκρο του νυχιού και στη συνέχεια επεκτείνεται στο υπονύχιο.Τα νύχια γίνονται εύθραυστα, χάνουν τη στιλπνότητά τους και εμφανίζουν αλλοίωση της φυσιολογικής τους χροιάς (αποκτούν κιτρινόφαιη όψη).
• Λευκή επιφανειακή ονυχομυκητίαση: παρατηρείται κυρίως στα νύχια των ποδιών και είναι αρκετά σπάνια. Προσβάλλεται η άνω επιφάνεια της ονυχιαίας πλάκας με συνέπεια τη δημιουργία μικρών, αδιαφανών, λευκωπών στιγμάτων, που αντιστοιχούν στις αποικίες του υπεύθυνου μύκητα. Τα στίγματα αυτά βαθμιαία εξαπλώνονται σε όλη την επιφάνεια του νυχιού, η οποία γίνεται τραχειά και εύθραυστη.
• Εγγύς υπονύχια ονυχομυκητίαση: είναι η πιο σπάνια κλινική εικόνα. Η προσβολή της κεράτινης στιβάδας ξεκινά από την εγγύς ονυχιαία αύλακα και αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, προσβάλλει τη μήτρα του νυχιού. Κλινική συνέπεια αυτής της προσβολής είναι η δημιουργία μιας λευκωπής-λευκοκίτρινης περιοχής κάτω από το μηνίσκο του νυχιού (πετσάκι).
• Καντιντιακή ονυχομυκητίαση: είναι η προσβολή των νυχιών από ζυμομύκητες του γένους candida. Αφορά συχνότερα τα νύχια των χεριών. Οι βλάβες των νυχιών ξεκινούν από την εγγύς πτυχή και τα πλάγια του νυχιού, ενώ μπορεί να υπάρχει και φλεγμονή με πόνο και οίδημα με πύον στο περιονύχιο. Συνήθως χωρίς θεραπεία προσβάλλεται σύντομα όλο το νύχι.

Επιπλοκές καντιντιασικής ονυχίας

• Παρωνυχία-δευτεροπαθής ονυχία: Εντοπίζεται συνηθέστερα στα νύχια των χεριών των νοικοκυρών. Συνήθως εξαιτίας αυτής της χρόνιας φλεγμονής η ονυχιαία πλάκα παίρνει κιτρινωπό ή πρασινωπό χρώμα, εμφανίζει οριζόντια αύλακια (γραμμές του Beau), γίνεται κυματοειδής και παρουσιάζει αποκόλληση από την κοίτη του νυχιού.
• Ονυχόλυση του περιφερικού άκρου: ιδιαίτερα σπάνια μορφή, κατά την οποία προηγείται πόνος στο ελεύθερο άκρο του νυχιού και στη συνέχεια ονυχόλυση με τριγωνικό σχήμα (με την κορυφή του τριγώνου προς το μηνίσκο του όνυχα).
• Ονυχία σε σύνδρομα χρόνιας δερματοβλεννογόνιας καντιντίασης: Αρχίζει από την παιδική ηλικία. Ως συνέπεια έχει το σχηματισμό υπωνύχιας υπερκεράτωσης. Συνυπάρχει οιδηματώδης παρωνυχία και τα δάκτυλα παίρνουν τη μορφή του πλήκτρου τυμπάνου.

Γιατί παθαίνουμε ονυχομυκητίαση;

Οποιοσδήποτε μπορεί να προσβληθεί, συχνότερα όμως συμβαίνει σε άτομα που έχουν σακχαρώδη διαβήτη ή κυκλοφορικές διαταραχές (αγγειοπάθεια). Στα παιδιά η ονυχομυκητίαση είναι σπάνια.

Οι μύκητες μεταδίδονται είτε με άμεση επαφή, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από ζώα σε άνθρωπο, είτε με έμμεση. Είναι δυνατόν, δηλαδή, να μεταδοθούν από το έδαφος, την άμμο και τις πετσέτες στον άνθρωπο. Γι αυτό είναι προτιμότερο να αποφεύγεται η άμεση κατάκλιση στην άμμο ή στο έδαφος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, χωρίς τη χρήση κάποιας ψάθας ή πετσέτας, η οποία είτε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τα ίδια άτομα κάθε φορά είτε από άτομα που γνωρίζουμε ασφαλώς ότι δεν εμφανίζουν κάποια μορφή μυκητιάσεως. Επίσης εάν σ εμάς τους ιδίους έχει αναπτυχθεί μόλυνση από μύκητες, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούμε ψάθα αντί για πετσέτα στην παραλία, την οποία, μάλιστα, να πλένουμε με νερό πριν από κάθε χρήση.

Εκείνο που βοηθά στην ανάπτυξη των μυκήτων είναι η υγρασία και η αυξημένη θερμοκρασία. Εάν π.χ.  φοράτε συχνά μπότες, οι οποίες κάνουν τα πόδια σας ζεστά και υγρά, τότε ένας μύκητας μπορεί να αρχίσει να αναπτύσσεται γύρω από τα νύχια των ποδιών. Επίσης., εάν συνηθίζετε να περπατάτε με γυμνά πόδια σε αποδυτήρια-γυμναστήρια, μπορεί να "κολλήσετε" ένα μύκητα από το ζεστό και υγρό πάτωμα. Μπορεί  ακόμη, να μεταδοθούν στον άνθρωπο από τα ζώα και ιδιαίτερα από τους σκύλους και τις γάτες, γι αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η επαφή με άγνωστα ή αδέσποτα ζώα.

Οι άνθρωποι που βρέχουν συχνά τα χέρια τους (π.χ., οι νοικοκυρές, αυτοί που πλένουν πιάτα στα εστιατόρια, οι καθαρίστριες) έχουν αυξημένη πιθανότητα να προσβληθούν από μυκητίαση.

 Πως γίνεται η διάγνωση;

  

Οι μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος που οφείλονται σε δερματόφυτα μπορούν συνήθως να διαγνωσθούν κλινικά από τον γιατρό, αλλά η  μικροσκοπική εξέταση ή/και η καλλιέργεια του δέρματος των  νυχιών από την ύποπτη  περιοχή θα μας δώσει την οριστική  διάγνωση.

Η λήψη του δείγματος  πρέπει να γίνεται από περιοχές που έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να φέρουν μεγάλη ποσότητα μύκητα. Για παράδειγμα, στα νύχια η λήψη γίνεται κοντά στο δέρμα και εκεί που το νύχι έχει βλάβη και όχι από το υγιές νύχι. Πριν τη λήψη δείγματος, ΔΕΝ πρέπει να έχει γίνει χρήση αντιμυκητιασικού ή αντισηπτικού φαρμάκου για εύλογο διάστημα (που μπορεί να φτάνει και 1-2 μήνες για τα νύχια). Τα τοπικά αντιμυκητιασικά σκευάσματα – ακόμη και το Betadine- δυσχεραίνουν τη σωστή διάγνωση της ονυχομυκητίασης, καθυστερώντας  και τη θεραπεία της. Τα δερματόφυτα, τα οποία σχετίζονται με τους μύκητες του γένους Trichophyton, Epidermophyton και Microsporum, είναι οι πλέον συχνοί τύποι των μυκήτων της ονυχομυκητίασης και ευθύνονται για το 90% των λοιμώξεων των νυχιών.

Θεραπεία

Σήμερα, υπάρχουν δύο διαφορετικοί τύποι φαρμακευτικών αγωγών για την αντιμετώπιση της ονυχομυκητίασης, οι τοπικές θεραπείες (π.χ. λάκες) και από του στόματος θεραπείες (π.χ. αντιμυκητιασικά  χάπια). Η θεραπεία εξαρτάται από την βαρύτητα της λοίμωξης και μπορεί να είναι μόνο τοπική, εάν η μήτρα του νυχιού δεν είναι προσβεβλημένη, ή συνδυασμός τοπικής και από του στόματος θεραπεία εάν η μήτρα του νυχιού είναι προσβεβλημένη.

Και οι δύο θεραπείες σκοτώνουν τον μύκητα και αποτρέπουν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό κάθε υπολειπόμενου μύκητα κάτω από τα νύχια, εφόσον ακολουθηθεί σωστά η θεραπεία. Για να θεραπευτεί η ονυχομυκητίαση, η λοίμωξη πρέπει να εξαλειφθεί εντελώς από το νύχι, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθηθεί πιστά η θεραπεία για όσο καιρό χρειάζεται το νύχι να μεγαλώσει και να βγει καινούργιο.

Αυτό μπορεί να διαρκέσει έως 6 μήνες για τα νύχια των χεριών και 9-12 μήνες για τα νύχια των ποδιών, ανάλογα με τη βαρύτητα της ονυχομυκητίασης.

Εάν δεν θεραπευτεί η ονυχομυκητίαση μπορεί να έχει επιβλαβείς συνέπειες. Τα μολυσμένα νύχια μπορεί να γίνουν πιο παραμορφωμένα και επώδυνα και οι ασθενείς μπορεί να δυσκολευτούν ακόμη και να περπατήσουν στην περίπτωση που είναι προσβεβλημένα τα νύχια των ποδιών.

Επίσης, η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί σε άλλα νύχια ή από άτομο σε άτομο ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, π.χ. χρησιμοποιώντας κοινές πετσέτες σε κοινά μπάνια, κοινά εργαλεία για μανικιούρ ή πεντικιούρ. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να θεραπεύσει κανείς μία μυκητιασική λοίμωξη των νυχιών το συντομότερο δυνατό.

Τι να προσέξει κανείς;

•  Για να προστατεύετε τα χέρια σας απ την υγρασία  όταν πρόκειται να κάνετε "υγρή" δουλειά (πλύσιμο πιάτων) φοράτε βαμβακερά γάντια 100% και από πάνω αδιάβροχα γάντια.

•  Να σκουπίζετε σχολαστικά τα χέρια σας  και μια φορά την ημέρα να τα φροντίζετε με μια κρέμα θρέψης και ενυδάτωσης. Όσο πιο γερά είναι τα νύχια σας τόσο πιο δύσκολα θα παρουσιάσουν ονυχομυκητίαση.

•  Να έχετε κομμένα τα νύχια σας μικρά και να καθαρίζετε τις περιοχές που έχουν πάχυνση.

 •  Να μη χρησιμοποιείτε τα ίδια εργαλεία στα προσβεβλημένα και στα υγιή νύχια. Εάν η περιποίηση των νυχιών σας γίνεται από επαγγελματία, να του δίνετε να χρησιμοποιεί τα δικά σας ατομικά εργαλεία, ειδικά την περίοδο της θεραπείας σας. Τα νύχια που τραυματίζονται, είτε από ένα χτύπημα, είτε επειδή τα κόβουμε πολύ κοντά, μπορούν να προσβληθούν πιο εύκολα από μύκητες.

•  Να φοράτε παπούτσια με ανατομική στήριξη και με πλατύ πέλμα (όχι στενά). Να μη φοράτε μυτερά παπούτσια, τα οποία πιέζουν τα δάκτυλα των ποδιών σας.

 •  Να προτιμάτε τις βαμβακερές κάλτσες. Να αλλάζετε αμέσως τις κάλτσες σας όταν ιδρώνετε ή όταν βρέχονται τα πόδια σας. Να φοράτε καθαρές κάλτσες κάθε μέρα. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε αντιμυκητιασική σκόνη (τάλκ) μέσα στα παπούτσια για να απορροφά την υγρασία και να διατηρεί τα πόδια σας στεγνά. 

 • Οι διαβητικοί ή αυτοί που πάσχουν από ψωρίαση ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου της νόσου. Επιρρεπείς στη νόσο είναι επίσης και όλοι όσοι ασχολούνται με αθλητικές δραστηριότητες. Το υγρό κλίμα (π.χ. αθλητικά παπούτσια) είναι το ευνοϊκότερο για τη δημιουργία μυκήτων.

 •  Να αποφεύγετε το περπάτημα με γυμνά πόδια σε δημόσιους χώρους, όπως π.χ. τα αποδυτήρια-γυμναστήρια.

•  Η ονυχομυκητίαση δεν αντιμετωπίζετε στο σπίτι. Η γνώμη του ειδικού και η κατάλληλη θεραπεία με αντιμυκητιασικά χάπια ή  η τοπική εφαρμογή (λάκας) θα φέρουν άμεσα τη λύση.

Στο ιατρείο μας πραγματοποιούνται η  μικροσκοπική εξέταση και η καλλιέργεια του δέρματος και των  νυχιών για την σωστή κι έγκυρη διάγνωση του προβλήματός σας.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Σακχαρώδης Διαβήτης

Τι είναι ο σακχαρώδης διαβήτης;

Ο σακχαρώδης διαβήτης κατατάσσεται στα νοσήματα διαταραχής του μεταβολισμού  είναι μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Ο μεταβολισμός είναι ο μηχανισμός με τον οποίο το σώμα μας χρησιμοποιεί τις τροφές για να δώσει ενέργεια στον οργανισμό μας.

Σε φυσιολογικές συνθήκες, οι διάφορες τροφές στον οργανισμό διασπώνται σε επιμέρους συστατικά και αυτά, μεταξύ των οποίων και η γλυκόζη, προωθούνται στο αίμα μας. Τα κύτταρα του οργανισμού μας χρησιμοποιούν τη γλυκόζη αυτή προκειμένου να την μετατρέψουν σε ενέργεια, για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους. Με λίγα λόγια δηλαδή η γλυκόζη αποτελεί την κύρια πηγή «καυσίμου» για το σώμα μας.

 Ωστόσο, η γλυκόζη δεν μπορεί να εισχωρήσει στα κύτταρα χωρίς την παρουσία μιας ουσίας - μεταφορέα της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας. Σε φυσιολογικές συνθήκες, μετά το φαγητό, το πάγκρεας αυτόματα απελευθερώνει μια ικανή ποσότητα ινσουλίνης έτσι ώστε να ωθήσει την υπάρχουσα στο αίμα γλυκόζη προς τα κύτταρα. Αυτή η μετακίνηση αντιστοιχεί και στη μείωση των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα.

Ο σακχαρώδης διαβήτης οφείλεται σε ανεπάρκεια έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας ή σε μειωμένη αποτελεσματικότητα της ινσουλίνης που παράγεται. Στη συγκεκριμένη πάθηση, το σάκχαρο που παίρνει ο οργανισμός από τις τροφές παραμένει στο αίμα και δεν μπαίνει στα κύτταρα. Για το λόγο αυτό, βρίσκεται σε υψηλές ποσότητες στο αίμα.

Ο άνθρωπος που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη έχει αρκετά αυξημένη ποσότητα γλυκόζης στο αίμα του (υπεργλυκαιμία). Αυτό συμβαίνει γιατί είτε το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ή καθόλου ινσουλίνη, ή γιατί τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται αυξημένη κυκλοφορία γλυκόζης στο αίμα. Η παραπάνω αυτή ποσότητα γλυκόζης αποβάλλεται από το σώμα μέσω της ούρησης. Έτσι, αν το αίμα έχει επαρκή ποσότητα γλυκόζης, τα κύτταρα δεν μπορούν να την απορροφήσουν  για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σώματος σε ενέργεια.

Είδη Σακχαρώδη Διαβήτη

Διαβήτης Τύπου 1 – στον οποίο το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη. Είναι μια αυτοάνοση νόσος. Για λόγους που δεν είναι ακόμη γνωστοί, τα κύτταρα που παράγουν την ινσουλίνη αναγνωρίζονται σαν ξένα και γι’ αυτό δέχονται μια επίθεση από τον οργανισμό. Αυτή η αυτοάνοση διαδικασία είναι αναγνωρίσιμη από την παρουσία ορισμένων αντισωμάτων στο αίμα. Εμφανίζεται κατά κανόνα σε παιδιά και νέους ενήλικες. Όλοι οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, χρειάζονται ινσουλίνη για να διατηρήσουν το σάκχαρο σε φυσιολογικά επίπεδα. 

Διαβήτης Τύπου 2 – στον οποίο το πάγκρεας παράγει μεν ινσουλίνη, αλλά όχι όση χρειάζεται ο οργανισμός ή η ινσουλίνη δε λειτουργεί αποτελεσματικά ουσιαστικά δεν υπάρχει αυτοάνοση διαδικασία, αλλά μια λειτουργική ανεπάρκεια της παραγωγής ινσουλίνης.  Εμφανίζεται συχνότερα σε ενήλικες ή σε υπέρβαρα άτομα. Η εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 έχει λάβει διεθνώς το χαρακτήρα επιδημίας. Αντιμετωπίζεται με υγιεινή διατροφή, σωματική άσκηση και αργότερα με την προσθήκη αντιδιαβητικών δισκίων στη θεραπευτική αγωγή. Σε κάποια χρονική στιγμή θα χρειαστεί και προσθήκη ινσουλίνης. 

Διαβήτης της Κύησης – Πολλές γυναίκες αναπτύσσουν διαβήτη κατά τη διάρκεια της κύησης.

Λανθάνων αυτοάνοσος διαβήτης των ενηλίκων – είναι μια ενδιάμεση μορφή μεταξύ του διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2. Έχει κλινικά ένα σχήμα παρόμοιο με τον διαβήτη τύπου 2. Για παράδειγμα, αρχικά θεραπεύεται με δίαιτα μόνο, αλλά χαρακτηρίζεται από την παρουσία του ίδιου αντισώματος με τον διαβήτη τύπου 1. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η μορφή του διαβήτη είναι μια πολύ αργή έναρξη του τύπου 1 (λανθάνουσα ).

Δευτεροπαθής διαβήτης- ως συνέπεια άλλων νοσημάτων και μετά από λήψη ορισμένων φαρμάκων.

Ο Διαβήτης Τύπου 1 & 2 είναι χρόνιες καταστάσεις. Η πλειοψηφία των διαβητικών ανήκουν σε έναν από αυτούς τους δύο τύπους. Ο Διαβήτης της κύησης συνήθως είναι παροδικός και διορθώνεται μετά τη γέννηση του παιδιού.

 Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 171 εκατομμύρια άνθρωποι ή αλλιώς το 2,8% του παγκόσμιου πληθυσμού παρουσιάζει Σακχαρώδη Διαβήτη και υπολογίζεται πως μέχρι το 2030 το ποσοστό αυτό θα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 900.000 διαβητικοί, εκ των οποίων οι μισοί είναι χωρίς αγωγή και μόνο οι 250.000 είναι σωστά ρυθμισμένοι.

Πως εκδηλώνεται η νόσος - Συμπτώματα

 Ο Σακχαρώδης Διαβήτης συχνά δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Εάν εμφανίζονται, τα συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί περιλαμβάνουν :

• πολυδιψία

• πολυουρία

• κόπωση

• έντονη πείνα που οδηγεί σε πολυφαγία

• απώλεια βάρους (παρά την πολυφαγία)

• θολή όραση

 Παράγοντες κινδύνου

Όσον αφορά στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 δεν υπάρχουν, γνωστοί τουλάχιστον, παράγοντες κινδύνου.

Αντίθετα, στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, υπάρχουν παράγοντες κινδύνου και είναι οι ακόλουθοι:

• Ηλικία >= 45 χρόνια.

• Αυξημένο σωματικό βάρος (Δείκτης μάζας σώματος >= 25 kgr/m2).

• Γενετική προδιάθεση (Συγγενείς 1ου βαθμού με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2).

• Καθιστική ζωή.

• Υπέρταση (ΑΠ>=140/90 mm/Hg).

• Αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων (>= 250mg/dl).

• Χαμηλά επίπεδα HDL-χοληστερόλης (<=35 mg/dl).

• Ιστορικό αγγειοπάθειας.

Επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να επηρεάσει την καρδιά, τα μάτια, τα νεφρά, τα νεύρα και τα πόδια.

 Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική, ώστε ο διαβητικός να ακολουθήσει ορισμένη θεραπεία, όχι μόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων αλλά και για την αποφυγή ή καθυστέρηση ανάπτυξης χρόνιων επιπλοκών.

Οδηγίες Πρόληψης:

• Τακτική μέτρηση σακχάρου αίματος 

• Σωστή διατροφή:

1) Αποφυγή ραφιναρισμένων υδατανθράκων (ζάχαρη, λευκό αλεύρι, σακχαρούχα

ποτά).

2) Πρόσληψη υδατανθράκων που ανευρίσκονται στο ρύζι, στα δημητριακά, στα όσπρια και στα περισσότερα φρούτα (αποδομούνται αργά και έτσι διατηρούν σταθερό τον δείκτη σακχάρου).

• Διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους

• Συστηματική φυσική άσκηση

Στο ιατρείο μας πραγματοποιούνται όλες οι εξετάσεις ελέγχου σακχάρου (Σάκχαρο, Γενική Ούρων, Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη -HBA1C, Καμπύλη Σακχάρου, Καμπύλη Ινσουλίνης, Καμπύλη C-πεπτιδίου )

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Αντιμυλλέριος ορμόνη (ΑΜΗ) – test αποθέματος ωαρίων

 Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη (AMH), γνωστή επίσης και ως Μυλλέριος Ανασταλτική Ουσία (MIS) είναι μια διμερής γλυκοπρωτεΐνη και ανήκει στην οικογένεια των αυξητικών παραγόντων TGF-β που ρυθμίζει την ανάπτυξη των ιστών και τη διαφοροποίηση.

 Στον άνδρα, παράγεται από τα κύτταρα Sertoli των όρχεων και η κύρια δράση της είναι η υποστροφή των αγωγών του Muller ώστε να διευκολύνει την φυσιολογική ανάπτυξη του αναπαραγωγικού συστήματος στα άρρενα έμβρυα κατά τη φυλετική διαφοροποίηση, την 8η-10η εβδομάδα της εμβρυϊκής ζωής. Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη στους άνδρες είναι συνήθως υψηλότερη πριν την εφηβεία από ότι είναι στην εφηβεία ή στους ενήλικες. Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη είναι χρήσιμη στην αξιολόγηση διαταραχών του φύλου και στη λειτουργία των γονάδων στους άνδρες.

Στη γυναίκα, η ΑΜΗ παράγεται από τα μικρά ωοθυλάκια (<6 mm), των ωοθηκών. Η παραγωγή της ΑΜΗ μειώνεται προοδευτικά με την αύξηση της διαμέτρου του ωοθυλακίου και είναι πρακτικά μη ανιχνεύσιμη σε ωοθυλάκια >8 mm. Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη γενικά δεν είναι ανιχνεύσιμη σε γυναίκες προεφηβικής ηλικίας, αυξάνεται κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας και μειώνεται κατά την εμμηνόπαυση. 

Μεγάλος αριθμός μελετών προτείνουν ότι η ΑΜΗ αντανακλά σε μεγάλο βαθμό το συνολικό αριθμό των ωοθυλακίων που απομένουν στις ωοθήκες, δηλαδή είναι ένας ισχυρός δείκτης των ωοθηκικών εφεδρειών, και προγνωστικός παράγοντας της απόκρισης των ωοθηκών σε επικείμενη προσπάθεια εξωσωματικής. Υποστηρίζεται από ερευνητές ότι η μέτρηση της ΑΜΗ είναι εξίσου αξιόπιστη με την υπερηχογραφική μέτρηση των καταβολών ωοθυλακίων, η οποία αποτελεί τον κατεξοχήν προγνωστικό δείκτη των ωοθηκικών εφεδρειών. Τα επίπεδα της ΑΜΗ μειώνονται με την πάροδο της ηλικίας της γυναίκας και τη μείωση των ωοθηκικών αποθεμάτων, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται και ο αριθμός των αναπτυσσόμενων ωοθυλακίων που είναι ορατά στον υπέρηχο. Αντίθετα, σε περιπτώσεις μεγάλου αριθμού ωοθυλακίων, όπως σε γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες, τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι υπερβολικά αυξημένα.

Έχει προταθεί επίσης ότι τα επίπεδα της ΑΜΗ στο αίμα αποτελούν προγνωστικό παράγοντα για τις πιθανότητες επιτυχίας ενός επακόλουθου κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης, αν και οι απόψεις διίστανται.

Η κλινική χρησιμότητα της Αντιμυλλέριου Ορμόνης είναι:

Αξιολόγηση του Δυναμικού Γονιμότητας. 

Τα επίπεδα της ΑΜΗ στον ορό συσχετίζονται με τον αριθμό των ωοθυλακίων με μεγαλύτερη ειδικότητα από την ινχιμπίνη Β, την οιστραδιόλη, την θυλακιοτρόπο ορμόνη και την ωχρινοτρόπο ορμόνη, όταν μετράται την 3η ημέρα του κύκλου. Έτσι, η AMH μπορεί να αντανακλά την κατάσταση των ωοθυλακίων καλύτερα από ότι οι άλλοι ορμονικοί δείκτες.

Μέτρηση της Γήρανσης των Ωοθηκών.

Η μειωμένη ωοθηκική παρακαταθήκη, που σχετίζεται με κακή ανταπόκριση στην εξωσωματική γονιμοποίηση, σηματοδοτείται από τα μειωμένα βασικά επίπεδα της Αντιμυλλέριου Ορμόνης στον ορό. Η ΑΜΗ φαίνεται να είναι ένας χρήσιμος δείκτης για την πρόβλεψη της ωοθηκικής γήρανσης και του δυναμικού για την επιτυχή εξωσωματική γονιμοποίηση.

Πρόβλεψη της Έναρξης της Εμμηνόπαυσης. 

Η διάρκεια της μετάβασης στην εμμηνόπαυση μπορεί να διαφέρει σημαντικά από γυναίκα σε γυναίκα και η αναπαραγωγική ικανότητα μπορεί να τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο πριν από την κλινική διάγνωση. Η μέτρηση της AMH μπορεί να προβλέψει το εμφάνιση της μετάβασης στην εμμηνόπαυση.

Αξιολόγηση του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών. 

Τα επίπεδα της ΑΜΗ στον ορό είναι αυξημένα σε ασθενείς με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και μπορεί να είναι χρήσιμη ως δείκτης για την παρακολούθηση της νόσου.

Χρειάζομαι να κάνω test για την AMH;

Ο έλεγχος της ΑΜΗ είναι πολύ χρήσιμος αν έχετε προσπαθήσει να συλλάβει για πάνω από έξι μήνες χωρίς επιτυχία και θέλετε να ελέγξετε αν το αποθεματικό των ωοθηκών σας σε ωάρια είναι ανάλογο της ηλικία σας. 

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Γαστρεντερικές διαταραχές: τι είναι η καλπροτεκτίνη;

Η καλπροτεκτίνη είναι μια πρωτεΐνη που ανήκει στην οικογένεια των πρωτεϊνών S100 και υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στα ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα, όπου αντιπροσωπεύει το 5% του συνόλου των πρωτεϊνών τους και το 60% των πρωτεϊνών του κυτταροπλάσματος. Μικρότερες ποσότητες καλπροτεκτίνης έχουν επίσης ανιχνευθεί σε μονοκύτταρα και ενεργοποιημένα μακροφάγα.

Η δομή της καλπροτεκτίνης αποτελείται από μια ελαφριά και δύο βαριές πολυπεπτιδικές αλυσίδες και έχει μοριακό βάρος 36.5 kDa. Η καλπροτεκτίνη έχει βακτηριοστατικές και μυκοστατικές ιδιότητες παρόμοιες με αυτές των αντιβιοτικών. Για το λόγο αυτό, η αφθονία της καλπροτεκτίνης στα ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα και η αντιμικροβιακή της δράση, υποδηλώνει σημαντικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού.

Η καλπροτεκτίνη έχει βρεθεί σε πολλά ανθρώπινα βιολογικά υλικά: στα κόπρανα, στον ορό, στο σάλιο, στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και στα ούρα. Ωστόσο, η εκτίμηση της καλπροτεκτίνης στα κόπρανα είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος για την ανίχνευση οποιασδήποτε φλεγμονής του εντέρου.

Όταν συμβαίνουν φλεγμονώδεις διεργασίες, η καλπροτεκτίνη απελευθερώνεται από τα κοκκία των ουδετερόφιλων κοκκιοκυττάρων και στην περίπτωση της φλεγμονής του εντέρου, η καλπροτεκτίνη μπορεί να ανιχνευθεί στα κόπρανα. Η μέτρησή της στα κόπρανα παρέχει άμεσες πληροφορίες σχετικά με τη θέση και τη σοβαρότητα της φλεγμονής, ενώ κατά τη μέτρησή της στον ορό ή το πλάσμα (όπως επίσης και των άλλων δεικτών φλεγμονής όπως π.χ. της CRP), η φλεγμονή μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στο σώμα.

Η αυξημένη συγκέντρωση καλπροτεκτίνης στα κόπρανα είναι η άμεση συνέπεια της αποκοκκίωσης των ουδετερόφιλων εξαιτίας οποιασδήποτε βλάβης του βλεννογόνου. Η μέτρηση της καλπροτεκτίνης στα κόπρανα προσφέρει μια σειρά από πλεονεκτήματα στην ανίχνευση της φλεγμονής του εντέρου. Σε ασθενείς με φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου (IBD), δηλαδή ασθενείς που πάσχουν από ελκώδη κολίτιδα, νόσο του Crohn και την λεγόμενη απροσδιόριστη κολίτιδα, τα επίπεδα της καλπροτεκτίνης είναι γενικά πολύ υψηλά. Σε ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), τα επίπεδα της καλπροτεκτίνης είναι χαμηλότερα συγκριτικά με ασθενείς με ενεργό φλεγμονώδη νόσο του εντέρου ενώ ορισμένες φορές ανευρίσκονται λίγο υψηλότερα από ότι στα υγιή άτομα.

Η Καλπροτεκτίνη στους ενήλικες

Η μέτρηση της καλπροτεκτίνης στα κόπρανα είναι ένα χρήσιμο μη-επεμβατικό διαγνωστικό τεστ, για τη διάκριση μεταξύ οργανικών και λειτουργικών γαστρεντερικών διαταραχών. Συνεπώς, συνιστάται για ασθενείς που παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα κοινά για ένα μεγάλο αριθμό γαστρεντερικών διαταραχών όπως φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (IBD), σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), διάρροια, υποτροπιάζοντες κοιλιακούς πόνους κλπ. Εκτός του ότι είναι ένα έγκυρο εργαλείο για τη διάγνωση της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου και του συνδρόμου του ευερέθιστου εντέρου, η μέτρηση της καλπροτεκτίνης είναι πολύ χρήσιμη στην παρακολούθηση της κλινικής πορείας και στη βελτιστοποίηση της θεραπείας σε ασθενείς που πάσχουν από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.

Η εξέταση εκτελείται στο εργαστήριο μας σε δείγμα κοπράνων. Η καλπροτεκτίνη είναι μια εξαιρετικά σταθερή πρωτεΐνη και μπορεί να μετρηθεί στα κόπρανα αναλλοίωτη για περισσότερο από 7 ημέρες. Η συγκέντρωση της καλπροτεκτίνης επιτρέπει να καθορισθεί εάν οι ασθενείς πάσχουν είτε από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (οι τιμές καλπροτεκτίνης είναι σημαντικά αυξημένες) ή σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (οι τιμές καλπροτεκτίνης είναι σημαντικά χαμηλότερες σε σύγκριση με τους ασθενείς με ενεργό νόσο, αν και οι τιμές μπορεί να είναι ελαφρώς υψηλότερες από εκείνες των υγιών ατόμων).

Εάν η συγκέντρωση καλπροτεκτίνης είναι μεγαλύτερη από 100 mg/kg (μg/g), το αποτέλεσμα πρέπει να θεωρείται θετικό και είναι σκόπιμο να διενεργηθούν περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις. Σε υγιή ενήλικα άτομα, η μέση τιμή καλπροτεκτίνης είναι περίπου 25 mg/kg.

Η Καλπροτεκτίνη στα νεογνά και τα παιδιά

Ο προσδιορισμός της καλπροτεκτίνης στα κόπρανα είναι επίσης πολύ χρήσιμος στην παιδιατρική και τη νεογνολογία. Παιδιά που πάσχουν από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου εμφανίζουν υψηλά επίπεδα καλπροτεκτίνης κοπράνων.

Η υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα της καλπροτεκτίνης κάνει την εξέταση πιο αξιόπιστη από άλλους βιοχημικούς δείκτες που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση πιθανής φλεγμονής του εντέρου.

Στα νεογνά, δεδομένου ότι η λειτουργία του εντέρου δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως, ο θηλασμός ή η διατροφή με τροποποιημένο γάλα κατά τη διάρκεια των πρώτων κιόλας ημερών της ζωής, προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση που συνοδεύεται από εξαιρετικά υψηλά επίπεδα καλπροτεκτίνης. Στις επόμενες ημέρες, οι τιμές αυτές μειώνονται όταν ο βλεννογόνος ανακτά τις φυσιολογικές του λειτουργίες. Χαμηλά ή και μηδενικά επίπεδα καλπροτεκτίνης σε νεογνά, μπορεί να οφείλεται σε άλλες παθολογικές καταστάσεις του εντέρου και απαιτούν περαιτέρω έρευνα.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Τι είναι το A-test και τι πληροφορίες μπορεί να δώσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;

To A-test είναι μια παλαιότερη εξέταση διαλογής (screening test), που πλέον έχει αντικατασταθεί από την αυχενική διαφάνεια και τις βιοχημικές μελέτες του Α΄ τριμήνου. Η αυχενική διαφάνεια, η οποία γίνεται σε μικρότερη ηλικία κύησης και έχει μεγαλύτερο ποσοστό ανίχνευσης, πλεονεκτεί ως διαγνωστική εξέταση σε σχέση με το Α-test. Ωστόσο, και το Α-test παρέχει πλήθος πολύτιμων πληροφοριών σχετικά με την υγεία του εμβρύου και τις πιθανότητες που αυτό παρουσιάζει να πάσχει από κάποια ανωμαλία.

Πότε γίνεται;

 Στην περίπτωση που μία έγκυος δεν έχει κάνει τον έλεγχο του Α΄ τριμήνου (δηλαδή την αυχενική διαφάνεια και τις βιοχημικές μελέτες) έχει τη δυνατότητα να κάνει το A-test. Το Α-test γίνεται στο Β' τρίμηνο της εγκυμοσύνης μεταξύ της 15ης και της 20ής εβδομάδας. Ιδανικά, θα πρέπει να γίνεται από την 16η έως την 18η εβδομάδα της κύησης. Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να ζητηθεί από το θεράποντα ιατρό να γίνει το A-test σαν συμπληρωματική εξέταση (έστω κι αν έχει προηγηθεί η αυχενική διαφάνεια), εφόσον κρίνει ότι είναι αυτό είναι απαραίτητο για το ιστορικό της εγκύου.

Τι μελετάται και πως γίνεται η εξέταση;

Η εξέταση του Α-test περιλαμβάνει:

1. Ένα απλό υπερηχογράφημα ανάπτυξης του εμβρύου, κατά το οποίο γίνεται και προσδιορισμός της ηλικίας της εγκυμοσύνης (με βάση την αμφιβρεγματική διάμετρο της κεφαλής του εμβρύου, BPD).
2. Βιοχημικές μελέτες στο αίμα της μητέρας για τον προσδιορισμό των επιπέδων της β-χοριακής γοναδοτροπίνης (b-HCG), της α-φετοπρωτεϊνης (AFP) και της ασύζευκτης οιστριόλης (uE3).

Τα επίπεδα των b-HCH, AFP, uE3 και η ηλικία της εγκυμοσύνης σε συνδυασμό με το ιστορικό της μητέρας (ηλικία, σωματικό βάρος, διαβήτης, φυλή) θα συνυπολογιστούν από ένα ειδικό πρόγραμμα, από το οποίο θα προκύψει η στατιστική πιθανότητα που έχει το έμβρυο στο Β' τρίμηνο της εγκυμοσύνης για το σύνδρομο Down (τρισωμία 21) ή άλλες χρωμοσωματικές ανωμαλίες, όπως είναι η τρισωμία 18 (σύνδρομο Edwards) και η τρισωμία 13 (σύνδρομο Patau).

Πότε θεωρείται, ότι τα αποτελέσματα είναι θετικά ή αρνητικά για περαιτέρω έλεγχο;

Με βάση τη στατιστική πιθανότητα που προκύπτει από το Α-test, γίνεται ενημέρωση και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων από τον εξειδικευμένο ιατρό προς τους γονείς και το θεράποντα ιατρό τους. Το αποτέλεσμα που μας δίνει το test δείχνει, αν υπάρχει αυξημένη ή ελαττωμένη πιθανότητα στο έμβρυο για τις τρισωμίες 21, 18 και 13, έτσι ώστε να προσφερθεί ή όχι η επιλογή ενός επεμβατικού διαγνωστικού ελέγχου (αμνιοπαρακέντηση), για να μελετηθούν τα χρωμοσώματα του εμβρύου.

Όταν η στατιστική πιθανότητα για κάποια από τις παραπάνω τρισωμίες είναι πάνω από 1/350 (π.χ. 1/250), τότε η εξέταση "διαλέγει" να προσφερθεί στους γονείς μια επεμβατική διαγνωστική μέθοδος. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα, ότι το έμβρυο είναι πάσχον, αλλά ότι προσφέρεται στο ζευγάρι η επιλογή του επεμβατικού διαγνωστικού ελέγχου, για να βεβαιωθούν ότι τα χρωμοσώματα του εμβρύου είναι φυσιολογικά.

Όταν το αποτέλεσμα είναι κάτω από 1/350 (π.χ. 1/500), τότε η εξέταση δε “διαλέγει” να προσφερθεί στους γονείς περαιτέρω διερεύνηση μέσω επεμβατικής διαγνωστικής μεθόδου. Αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα για μια χρωμοσωματική ανωμαλία.

Οι γονείς, εφόσον ενημερωθούν για την πιθανότητα που έχει το έμβρυο για σύνδρομο Down, αλλά και την πιθανότητα για αποβολή που ενέχει η οποιαδήποτε επεμβατική διαδικασία, θα αποφασίσουν υπέρ ή κατά του επεμβατικού διαγνωστικού ελέγχου.

Ο επεμβατικός διαγνωστικός έλεγχος που προσφέρεται στο Β' τρίμηνο είναι η αμνιοπαρακέντηση. Ακόμη και αν οι γονείς αποφασίσουν να μην προχωρήσουν σε περαιτέρω επεμβατικό έλεγχο, συστήνεται να κάνουν το υπερηχογράφημα του B' τριμήνου (αναλυτικό υπερηχογράφημα).

Με τις πληροφορίες που παρέχονται και από το αναλυτικό υπερηχογράφημα μπορεί να υπάρχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης του εμβρύου, έτσι ώστε οι γονείς να αποφασίσουν να προβούν ή όχι στην αμνιοπαρακέντηση λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.