Σακχαρώδης Διαβήτης

Τι είναι ο σακχαρώδης διαβήτης;

Ο σακχαρώδης διαβήτης κατατάσσεται στα νοσήματα διαταραχής του μεταβολισμού  είναι μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Ο μεταβολισμός είναι ο μηχανισμός με τον οποίο το σώμα μας χρησιμοποιεί τις τροφές για να δώσει ενέργεια στον οργανισμό μας.

Σε φυσιολογικές συνθήκες, οι διάφορες τροφές στον οργανισμό διασπώνται σε επιμέρους συστατικά και αυτά, μεταξύ των οποίων και η γλυκόζη, προωθούνται στο αίμα μας. Τα κύτταρα του οργανισμού μας χρησιμοποιούν τη γλυκόζη αυτή προκειμένου να την μετατρέψουν σε ενέργεια, για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους. Με λίγα λόγια δηλαδή η γλυκόζη αποτελεί την κύρια πηγή «καυσίμου» για το σώμα μας.

 Ωστόσο, η γλυκόζη δεν μπορεί να εισχωρήσει στα κύτταρα χωρίς την παρουσία μιας ουσίας - μεταφορέα της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας. Σε φυσιολογικές συνθήκες, μετά το φαγητό, το πάγκρεας αυτόματα απελευθερώνει μια ικανή ποσότητα ινσουλίνης έτσι ώστε να ωθήσει την υπάρχουσα στο αίμα γλυκόζη προς τα κύτταρα. Αυτή η μετακίνηση αντιστοιχεί και στη μείωση των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα.

Ο σακχαρώδης διαβήτης οφείλεται σε ανεπάρκεια έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας ή σε μειωμένη αποτελεσματικότητα της ινσουλίνης που παράγεται. Στη συγκεκριμένη πάθηση, το σάκχαρο που παίρνει ο οργανισμός από τις τροφές παραμένει στο αίμα και δεν μπαίνει στα κύτταρα. Για το λόγο αυτό, βρίσκεται σε υψηλές ποσότητες στο αίμα.

Ο άνθρωπος που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη έχει αρκετά αυξημένη ποσότητα γλυκόζης στο αίμα του (υπεργλυκαιμία). Αυτό συμβαίνει γιατί είτε το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ή καθόλου ινσουλίνη, ή γιατί τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται αυξημένη κυκλοφορία γλυκόζης στο αίμα. Η παραπάνω αυτή ποσότητα γλυκόζης αποβάλλεται από το σώμα μέσω της ούρησης. Έτσι, αν το αίμα έχει επαρκή ποσότητα γλυκόζης, τα κύτταρα δεν μπορούν να την απορροφήσουν  για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σώματος σε ενέργεια.

Είδη Σακχαρώδη Διαβήτη

Διαβήτης Τύπου 1 – στον οποίο το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη. Είναι μια αυτοάνοση νόσος. Για λόγους που δεν είναι ακόμη γνωστοί, τα κύτταρα που παράγουν την ινσουλίνη αναγνωρίζονται σαν ξένα και γι’ αυτό δέχονται μια επίθεση από τον οργανισμό. Αυτή η αυτοάνοση διαδικασία είναι αναγνωρίσιμη από την παρουσία ορισμένων αντισωμάτων στο αίμα. Εμφανίζεται κατά κανόνα σε παιδιά και νέους ενήλικες. Όλοι οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, χρειάζονται ινσουλίνη για να διατηρήσουν το σάκχαρο σε φυσιολογικά επίπεδα. 

Διαβήτης Τύπου 2 – στον οποίο το πάγκρεας παράγει μεν ινσουλίνη, αλλά όχι όση χρειάζεται ο οργανισμός ή η ινσουλίνη δε λειτουργεί αποτελεσματικά ουσιαστικά δεν υπάρχει αυτοάνοση διαδικασία, αλλά μια λειτουργική ανεπάρκεια της παραγωγής ινσουλίνης.  Εμφανίζεται συχνότερα σε ενήλικες ή σε υπέρβαρα άτομα. Η εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 έχει λάβει διεθνώς το χαρακτήρα επιδημίας. Αντιμετωπίζεται με υγιεινή διατροφή, σωματική άσκηση και αργότερα με την προσθήκη αντιδιαβητικών δισκίων στη θεραπευτική αγωγή. Σε κάποια χρονική στιγμή θα χρειαστεί και προσθήκη ινσουλίνης. 

Διαβήτης της Κύησης – Πολλές γυναίκες αναπτύσσουν διαβήτη κατά τη διάρκεια της κύησης.

Λανθάνων αυτοάνοσος διαβήτης των ενηλίκων – είναι μια ενδιάμεση μορφή μεταξύ του διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2. Έχει κλινικά ένα σχήμα παρόμοιο με τον διαβήτη τύπου 2. Για παράδειγμα, αρχικά θεραπεύεται με δίαιτα μόνο, αλλά χαρακτηρίζεται από την παρουσία του ίδιου αντισώματος με τον διαβήτη τύπου 1. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η μορφή του διαβήτη είναι μια πολύ αργή έναρξη του τύπου 1 (λανθάνουσα ).

Δευτεροπαθής διαβήτης- ως συνέπεια άλλων νοσημάτων και μετά από λήψη ορισμένων φαρμάκων.

Ο Διαβήτης Τύπου 1 & 2 είναι χρόνιες καταστάσεις. Η πλειοψηφία των διαβητικών ανήκουν σε έναν από αυτούς τους δύο τύπους. Ο Διαβήτης της κύησης συνήθως είναι παροδικός και διορθώνεται μετά τη γέννηση του παιδιού.

 Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 171 εκατομμύρια άνθρωποι ή αλλιώς το 2,8% του παγκόσμιου πληθυσμού παρουσιάζει Σακχαρώδη Διαβήτη και υπολογίζεται πως μέχρι το 2030 το ποσοστό αυτό θα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 900.000 διαβητικοί, εκ των οποίων οι μισοί είναι χωρίς αγωγή και μόνο οι 250.000 είναι σωστά ρυθμισμένοι.

Πως εκδηλώνεται η νόσος - Συμπτώματα

 Ο Σακχαρώδης Διαβήτης συχνά δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Εάν εμφανίζονται, τα συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί περιλαμβάνουν :

• πολυδιψία

• πολυουρία

• κόπωση

• έντονη πείνα που οδηγεί σε πολυφαγία

• απώλεια βάρους (παρά την πολυφαγία)

• θολή όραση

 Παράγοντες κινδύνου

Όσον αφορά στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 δεν υπάρχουν, γνωστοί τουλάχιστον, παράγοντες κινδύνου.

Αντίθετα, στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, υπάρχουν παράγοντες κινδύνου και είναι οι ακόλουθοι:

• Ηλικία >= 45 χρόνια.

• Αυξημένο σωματικό βάρος (Δείκτης μάζας σώματος >= 25 kgr/m2).

• Γενετική προδιάθεση (Συγγενείς 1ου βαθμού με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2).

• Καθιστική ζωή.

• Υπέρταση (ΑΠ>=140/90 mm/Hg).

• Αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων (>= 250mg/dl).

• Χαμηλά επίπεδα HDL-χοληστερόλης (<=35 mg/dl).

• Ιστορικό αγγειοπάθειας.

Επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να επηρεάσει την καρδιά, τα μάτια, τα νεφρά, τα νεύρα και τα πόδια.

 Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική, ώστε ο διαβητικός να ακολουθήσει ορισμένη θεραπεία, όχι μόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων αλλά και για την αποφυγή ή καθυστέρηση ανάπτυξης χρόνιων επιπλοκών.

Οδηγίες Πρόληψης:

• Τακτική μέτρηση σακχάρου αίματος 

• Σωστή διατροφή:

1) Αποφυγή ραφιναρισμένων υδατανθράκων (ζάχαρη, λευκό αλεύρι, σακχαρούχα

ποτά).

2) Πρόσληψη υδατανθράκων που ανευρίσκονται στο ρύζι, στα δημητριακά, στα όσπρια και στα περισσότερα φρούτα (αποδομούνται αργά και έτσι διατηρούν σταθερό τον δείκτη σακχάρου).

• Διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους

• Συστηματική φυσική άσκηση

Στο ιατρείο μας πραγματοποιούνται όλες οι εξετάσεις ελέγχου σακχάρου (Σάκχαρο, Γενική Ούρων, Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη -HBA1C, Καμπύλη Σακχάρου, Καμπύλη Ινσουλίνης, Καμπύλη C-πεπτιδίου )

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.

Αντιμυλλέριος ορμόνη (ΑΜΗ) – test αποθέματος ωαρίων

 Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη (AMH), γνωστή επίσης και ως Μυλλέριος Ανασταλτική Ουσία (MIS) είναι μια διμερής γλυκοπρωτεΐνη και ανήκει στην οικογένεια των αυξητικών παραγόντων TGF-β που ρυθμίζει την ανάπτυξη των ιστών και τη διαφοροποίηση.

 Στον άνδρα, παράγεται από τα κύτταρα Sertoli των όρχεων και η κύρια δράση της είναι η υποστροφή των αγωγών του Muller ώστε να διευκολύνει την φυσιολογική ανάπτυξη του αναπαραγωγικού συστήματος στα άρρενα έμβρυα κατά τη φυλετική διαφοροποίηση, την 8η-10η εβδομάδα της εμβρυϊκής ζωής. Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη στους άνδρες είναι συνήθως υψηλότερη πριν την εφηβεία από ότι είναι στην εφηβεία ή στους ενήλικες. Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη είναι χρήσιμη στην αξιολόγηση διαταραχών του φύλου και στη λειτουργία των γονάδων στους άνδρες.

Στη γυναίκα, η ΑΜΗ παράγεται από τα μικρά ωοθυλάκια (<6 mm), των ωοθηκών. Η παραγωγή της ΑΜΗ μειώνεται προοδευτικά με την αύξηση της διαμέτρου του ωοθυλακίου και είναι πρακτικά μη ανιχνεύσιμη σε ωοθυλάκια >8 mm. Η Αντιμυλλέριος Ορμόνη γενικά δεν είναι ανιχνεύσιμη σε γυναίκες προεφηβικής ηλικίας, αυξάνεται κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας και μειώνεται κατά την εμμηνόπαυση. 

Μεγάλος αριθμός μελετών προτείνουν ότι η ΑΜΗ αντανακλά σε μεγάλο βαθμό το συνολικό αριθμό των ωοθυλακίων που απομένουν στις ωοθήκες, δηλαδή είναι ένας ισχυρός δείκτης των ωοθηκικών εφεδρειών, και προγνωστικός παράγοντας της απόκρισης των ωοθηκών σε επικείμενη προσπάθεια εξωσωματικής. Υποστηρίζεται από ερευνητές ότι η μέτρηση της ΑΜΗ είναι εξίσου αξιόπιστη με την υπερηχογραφική μέτρηση των καταβολών ωοθυλακίων, η οποία αποτελεί τον κατεξοχήν προγνωστικό δείκτη των ωοθηκικών εφεδρειών. Τα επίπεδα της ΑΜΗ μειώνονται με την πάροδο της ηλικίας της γυναίκας και τη μείωση των ωοθηκικών αποθεμάτων, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται και ο αριθμός των αναπτυσσόμενων ωοθυλακίων που είναι ορατά στον υπέρηχο. Αντίθετα, σε περιπτώσεις μεγάλου αριθμού ωοθυλακίων, όπως σε γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες, τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι υπερβολικά αυξημένα.

Έχει προταθεί επίσης ότι τα επίπεδα της ΑΜΗ στο αίμα αποτελούν προγνωστικό παράγοντα για τις πιθανότητες επιτυχίας ενός επακόλουθου κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης, αν και οι απόψεις διίστανται.

Η κλινική χρησιμότητα της Αντιμυλλέριου Ορμόνης είναι:

Αξιολόγηση του Δυναμικού Γονιμότητας. 

Τα επίπεδα της ΑΜΗ στον ορό συσχετίζονται με τον αριθμό των ωοθυλακίων με μεγαλύτερη ειδικότητα από την ινχιμπίνη Β, την οιστραδιόλη, την θυλακιοτρόπο ορμόνη και την ωχρινοτρόπο ορμόνη, όταν μετράται την 3η ημέρα του κύκλου. Έτσι, η AMH μπορεί να αντανακλά την κατάσταση των ωοθυλακίων καλύτερα από ότι οι άλλοι ορμονικοί δείκτες.

Μέτρηση της Γήρανσης των Ωοθηκών.

Η μειωμένη ωοθηκική παρακαταθήκη, που σχετίζεται με κακή ανταπόκριση στην εξωσωματική γονιμοποίηση, σηματοδοτείται από τα μειωμένα βασικά επίπεδα της Αντιμυλλέριου Ορμόνης στον ορό. Η ΑΜΗ φαίνεται να είναι ένας χρήσιμος δείκτης για την πρόβλεψη της ωοθηκικής γήρανσης και του δυναμικού για την επιτυχή εξωσωματική γονιμοποίηση.

Πρόβλεψη της Έναρξης της Εμμηνόπαυσης. 

Η διάρκεια της μετάβασης στην εμμηνόπαυση μπορεί να διαφέρει σημαντικά από γυναίκα σε γυναίκα και η αναπαραγωγική ικανότητα μπορεί να τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο πριν από την κλινική διάγνωση. Η μέτρηση της AMH μπορεί να προβλέψει το εμφάνιση της μετάβασης στην εμμηνόπαυση.

Αξιολόγηση του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών. 

Τα επίπεδα της ΑΜΗ στον ορό είναι αυξημένα σε ασθενείς με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και μπορεί να είναι χρήσιμη ως δείκτης για την παρακολούθηση της νόσου.

Χρειάζομαι να κάνω test για την AMH;

Ο έλεγχος της ΑΜΗ είναι πολύ χρήσιμος αν έχετε προσπαθήσει να συλλάβει για πάνω από έξι μήνες χωρίς επιτυχία και θέλετε να ελέγξετε αν το αποθεματικό των ωοθηκών σας σε ωάρια είναι ανάλογο της ηλικία σας. 

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού τηλεφωνήστε στα 210-2011741 και 210-2013615,  Καυτατζόγλου 35, Πατήσια.